Bugün tarihlerden 19 Mart Cumartesi dün 18 Mart Çanakkale zaferini kutladık.Bir kere daha ruhumuz huzur buldu,gururlandık,kanımız damarlarımız da coşkuyla aktı.Fakat bugün sabaha,annemin Taksimde patlama olmuş demesiyle uyandım.Dün yaşadığım sevinç kursağımda kaldı.Kara bir haber ile insanlık yine sarsıldı.Artık ne olacak,be yaşayacağız bilemiyorum.Siyasetin gündemi "Barış"iken şimdi "kan"oldu.İnsanların birbirlerini sevmesi bu kadar zor mu?sonuçta şehit olan insanlar bu insanların şehit olmasına neden olan insanlar,aynı şeylere sahip,aynı yerden geldiler,hepsi bir aileye sahip,hepsinin inancı var.Hala neyin davasını yapıyoruz onu anlamıyorum.
Eskiden sınıf farklılığı,ırk farklılığı,cinsiyet farklılığından dolayı zor durumda kaldı insanlar.Biz bunların zamanla kaybolup gittiğini sanmıştık. Yanılmışız.Demek ki hala bu zihniyete sahip bir toplumda yaşıyoruz,hala aynı zihniyete sahip insanlar insanlar aramızda dolaşıyor ve kendi zihniyetinden yola çıkarak birçok insanı harcıyorlar.Biz şimdi nerede patlama olacak onu öğrenmeye çalışıyoruz,evimizden dışarı çıkamıyoruz.Yaşamak için tedbir alıyoruz.Peki bu mu özgürlük
bu mu adalet?İnsanlar ne yüzden olduğu bu mu adalet?İnsanlar ne yüzden olduğu belli olmayan saçma sapan bir şey için can veriyor.Kadınların feryatları,çocukların yakarışı günden güne artıyor.
Biz artık biz olamıyoruz kocaman yeryüzünde kendimize yer bulamıyoruz.Birbirimizi
öldürüyoruz,bencilleşiyoruz,hayatımızı ucu bucağı ,belli olmayan bir uçuruma sürüklüyoruz."Artık yeter !"demekten sıkıldık.Tek dileğim daha fazla insan ölmesin,biz sabaha ölüm haberleri ile uyanmayalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder